Daar gaan we dan!

Op 11 September was dan toch echt de dag aangekomen dat we voor 8 maanden weg zouden gaan. Heel gek om 's ochtends wakker te worden om vervolgens te beseffen dat je gedag moet gaan zeggen tegen de mensen die je enorm dierbaar zijn. Des te dichter we bij Schiphol kwamen des te meer ik de spanning voelde stijgen. Hoe ga ik dit doen, 8 maanden zonder vrienden vriendinnen en familie. Gelukkig ben ik met Roos en Che wat heel erg veel scheelt. Na een emotioneel gedag, gingen we door de douane. Nog even de laatste spulletjes halen en daar zaten we dan in een gigantisch KLM vliegtuig met toch best wel chille plekken. In het vliegtuig mocht ik eindelijk de foto's brieven en het ''geheime'' (haha) boekje open maken. Stiekem pinkte ik even een traantje weg. Na drie films en lekker muziek te hebben geluisterd kwamen we met een uur vertraging aan op het vliegveld. En wat denk je we stappen uit en hebben regen. Na alle bagage gepakt te hebben stond Herman ons op te wachten. Om het avontuur in te luiden dronken we een parbo (typisch Surinaams) biertje. Heerlijk met die warmte. De rit naar Paramaribo was prachtig. Roos en ik genoten hier dan ook volop van. Onderweg maakten we een stop om een bakabana te eten (heeeeeerlijk :D). Op weg naar ons huis liet Herman ons nog een aantal plekjes zien in Paramaribo. Uiteindelijk kwamen we aan bij de Mozartstraat 118 ons huisje voor een half jaar. De opzichter stond ons al op te wachten en wees ons de kamer. Heel gek om te bedenken dat je hier een half jaar gaat wonen. Roos en ik hebben een kamer naast elkaar en kunnen een tussendeur open doen als we dat willen. Om een jetlag zo veel mogelijk te beperken wilden we niet te vroeg gaan slapen. Dit was een hele grote opgave. Rond 11 uur Surinaamse tijd (4:00 Nederlands tijd) zijn we gaan slapen.

Ik had verwacht dat ik erg last van de warmte zou krijgen maar dit was gelukkig niet het geval. Wel ben ik een aantal keer wakker geworden en was ik om half 7 klaar wakker. Roos lag nog lekker te slapen dus pakte ik mijn boekje om lekker te lezen in de hangmat. Ik heb wel is vervelendere ochtenden mee gemaakt. Roos was inmiddels opgestaan en hierna gingen we snel boodschappen doen omdat we nog geen eten en drinken in huis hadden. Het klinkt simpel maar in Suriname was dit best een opgave voor ons. Gelukkig zijn we weer heel aangekomen in het huis. Na het ontbijt zijn we lekker wezen zwemmen in het zwembad die bij ons complex hoort. Om toch iedereen op de hoogte te stellen moet ik even het zwembad verlaten om dit stukje te schrijven. Vanavond gaan we als het goed is met het hele huis uiteten. Hier kijk ik erg naar uit om iedereen wat beter te leren kennen. Ik hou jullie op de hoogte en spreek jullie snel via skype, app, of sms.

Heeel liefs uit het mooie zonnige Suriname